උංගල් අම්මාවින් එංගේ?

හිතට එන දේ මිසක
පිළිවෙලක් නෑ මෙමට
තාලයක් පමණක්ය
රැඳී අැති පැදි පෙළක

මගේ මිනිසුන් සොයා
කරදරද කම්කටොලු
කිසිදිනක නැත පැමිණ
සම්ප්‍රදායේ පිළිවෙලට



උගත් වියතුන් සිත
රැඳුණ සැලසුම් කුමට
අස්සයා පළාගිය
පාලු ඉස්තාලයට

------------------------------

සද්දෙ දැන් නවතන්න
ලමයිනේ අහගන්න
ඉස්කෝලෙ අරිනවා
“අනේ හරි ෂෝක්නේ“

මහා නායක් ගිහිං
වත්තෙ ලැයිමත් එක්ක
දෙයියනේ ඒ මොකද?
අනේ අපෙ අම්මා....

------------------------------------

කන්ද නුඹ
මහා පවුරක් විය අපට
අව් සුලං වැහි අකුණු
නුඹෙනි වැලකී ගියේ

ට්‍රැක්ටරේ කටුක හඬ
කැටපිලර් සෙන් රැගෙන
ඉඩම් සංවර්ධනය
රැගෙන අප වෙත ඇදින

මිහිතලය වියාලූ
මහ වියන් ජාලයම
මුලින් උපුටා දමා
වාසි පඳුරින් වැසිනි
----------------------------

මිහිමඩල සනාලන
හරිත පැහැ වන වදුල
කරණවෑමියෙකු අත
කැපී කෙටි වී ගියා

සොබාදම් මාතාව
රිදෙන්නට අනින ටොක්කක්
කොටට කැපු කෙස් අතර
කඳුලු එන්නට වැදුනි

ලේඬින්ද උකුණන්ද
සෘජුව ලද පහරින්
තැලී පොඩිවී යද්දි
වේදනා නොම දැනිනි

අනතුරක් ඇත ළඟම
කීය වගකිවයුත්තන්
උකුණන් කොහි යත්ද
තමන් සුරැකුණ...හිස.. හැර

----------------------------------

මළ කෑ ටකරං තහඩු
බත පිසූ වළං කටු
කැඩුණු ලී පුටු කැබලි
සුපුරුදු තැන නොමැත

හිස දෑත් නාවමින්
අලු පැහැති මඩ කරියෙන්
සොයයි තම නෑසියන්
කේඬෑරි කොලු පැටියෙක්

උදේ මා අවදිකර
කුඩා රොටියක් කර (ක)ර
බෙදා ලුණු මිරිස සමගින
තැබී හිස් කුස නිවාලන්ට

කහට පැල්ලම් ගැවුණු
සුදු හැර සියලු පැහැ ගත්
නංගිගෙ සුදු ගවුම
අන්දා ටයි පටිය බන්දා

පතා රැකවරණ මුරුගා
සුදු හුණු නළල තවරා
පාසැලට අප ඇරලවා
ඇය ගියා යලි පසු නොම බලා

මා දෑතින් ගිලිහි
ඒ දෑත යලි නොදුටිමි
මේ මහ කන්ද යට
කොතැන හෝ ඒ දෑත දැන් ඇති

කන්ද නුඹ නුඹේ
මව් තුරුලේ දියවී යද්දී
අපේ මව් නුඹ තුරුලෙ
පෙනී නොපනී ගියා

අහුමුලුත් තෙමි තෙමී
සීත හිරිකඩ වදිමින්
ගුලි ගැහී නිදන්නේ
........... කා ලඟද දැන්?

කෝවිලේ සීනු හඬ
ඇහෙන්නෑ වෙනද මෙන්
අහස අඳුරින් බරයි
හිතද ඊටත් බරයි

නංගීට අන්දන්න
රොටී පුච්චා දෙන්න
අම්මෙ රිංගා එන්න
.............පස් අතරින්

තේමා සිතුවම නෙත් එෆ් එම් වෙතිනි. අදහස ජනිත කරවූ කළ්‍යාණ මිත්‍ර ට විශේෂ ස්තුතිය!