විරාමයෙන් පසු නැවතත්.....

ප්‍රාණ සමානව කොරගෙන ආපු බොග දැමිල්ලට පහුං සතියේ කෙළවිලාම ගියෝය. ඒකට හේතුව වෙන මක්කාවත් කොටුපැනිල්ලක් කියලා මේකේ ඉන්න ඔය කැමරාකටාලා, මනෝකායලා, අහසිං එන්නො එහෙම වරදවා තේරුම් ගන්නවා නෙමේය. මදාවියාට බොහෝ දේ දීපු අජීවී වස්තුවක් වගේම උගෙන් ඒ වගේ හතර පස් ගුණයක් ගත්තු ජීවී වස්තු සමූහයක් වෙනුවෙන් ෆුල් ටයිම් කාලය ගත කරන්නට මදාවියාට සිද්ද වුණේ ඌ වෙනුවෙන් හැමදේම කැපකරපු හතර දෙනෙකුත් අමතක කරලාය. ඉතිං මේ කෙරුවාවටත් ටෙම්පරි කෙළවුණ එක අහන්න දෙයක් නැතිය. ලොකු කිරීමේ උස්සව, ග්‍රැෆික් ඩිසයිනිං, ප්‍රෝග්‍රැමිං ආදී වසයෙන් වූ මල්ටි ඩියුටි රාසියක මදාවියා එරිලා හිටියා කිව්වාම වැඩේ තරම තේරුං අරං මට සමාව බාජනේක දාලා දෙන්න මේ ඉසව්වේ අපේ උන්ට ඒ හොඳටෝම ඇතිය.

මක්කා වුණත් ගෙදරටම එන එකා එක්ක කතා බහ නොකර බැරි නිසා බොගට ගොඩවුණ හැම එකාටම එහෙන් මෙහෙන් මොනවා හරි කියලා දාන්න යන්තම් වෙලාවක් ඉතිරිව තිබ්බත් අහල පහල ගෙවල්වලට ගොඩ වදින්නට බැරිවීම ගැන හිතේ මාර වැකූම් එකක් තියෙනවා වගේ දැනෙනවාය. ඒ නිසා අද ලියන්නේ ඒ අසාධාරණයට ලක් වෙච්ච උන් ගැනය. 

අපේ මීඩියා

ඉලක්කෙට අහුවෙන එකාගේ රෙදි විතරක් නෙමේ යටට ඇඳපු මෙව්වාත් ගැලවිලා යන්නම ලියන එකෙක් මේ දවස්වල අපේ රටේ සිද්දවෙන අපරාධ රහකර කරා තලුමරන කාලකන්නින්ව ඉලක්ක කරගන්නවා දැක්කෙමිය. ඇත්තටම මේ මුංගේ විලිසංගේ නැති කෙරුවාව ගැන ලෝකෙට හෙලිකරන්නට දැනට තියෙන්නේත් බ්ලොග් විතරමය. බුකියේ රේස් දාන සම හරක් ට ඊට වඩා මෙලෝ රහක් නැති තමන්ගේ මූණ විරවගෙන ඉන්නා සෙල්ෆි දැමිල්ල වටිනවාය. මූ ලියනා එක නැති වෙන්නම ලියනවාය. හැබැයි මුගේ ලිවිල්ලට ඇවිස්සෙන කස්ටියකුත් මේ රටේ නැතුවා නෙමේය. ඒ මක්කා වුණත් අනුන්ගේ රෙද්දවල් අස්සේ තියෙන්නේ මක්කාදැයි හොය හොයා කාලය කෑමේ අපේ ජාතික අනන්‍යතාවයේ පුරෝගාමියෝ අපේ විද්‍යුත් සහ මුද්‍රිත මාධ්‍යකාරයෝමය. ඕනි කුණු ගොඩක් පොඩ්ඩක් ඇද්දම අපේ උන් ඉතුරු ටික නොමිලේම ඇදලා මාධ්‍යයට දෙනවාය. විලිලැජ්ජාවේ තංතෝසේ වගේය. 

ගුරු දිනය වෙනුවෙන්...

දැනට අවුරුදු හතරක් විතර බ්ලොග් ලියන අපේ තවත් එක්තරා බුවෙක් බොහොම කෙටි ස්වතන්ත්‍ර පද පේලි හතරකින් බොහොම දේවල් ලියලා තිබුණාය. මාසෙකට ලිපියක් දෙකක් විතරක් දැම්මත් සමහර වෙලාවට මුන්නැහේ නොදැනීම අපේ ඔලුවට අනින්නේ චූ බර හැදෙනා ටොකුය. අපේ කාලයේ ගුරුවරු කියන්නේ පොඩ්ඩ වරදින්න බැරි කණ පැලෙන්න ගහනා සැට් එකක්ය. උන්නැහේලා එහෙම නොකලානම් අපි අද හිරේය. ඒත් නැතිනම් අපි පොලෝසියට බැඳිලා උන්නැහේලා හිරේය. අද ගුරුවරු එහෙම නොවේය. දවසේ පීරියඩ් අට මොනවා හෝ බොරුවක් කරලා හවස තියෙන ටියුෂන් එකට ලෑස්ති වෙනවා මිස, ළමයින්ට ජීවිතේ ගැන කියාදෙන්නට ඒ උත්තමයන්ට වෙලාවක් නැතිය. ඒ හින්දාමද මන්දා අපේ ළමයින්ට අපි ජීවිතේ ගැන කියාදෙන්න ගිහාම උන් අපි දිහා බලා ඉන්නේ අඟහරු ලෝකේ ආපු එවුන් අමුතු බාසාවකින් දෙසාබානවා වගේ හිතාගෙනය. අනික් අතට මේ කාලකන්නි තරඟ විභාග කෙරමය නිසා අම්මලා ළමයින්ටත් කලින් රෙද්ද කඩාගෙන දුවනවා බලන්න ලස්සනය. ගුරුවරුන්ටම දොස් කියලාත් වැඩක් නැත. සල්ලි කාටත් වටිනවාය. 

එක මලක නම් නොවේමයි මල් යායක සිරස නැමෙයි

කවදත් ඉස්තානෝචිත ගීත ඛණ්ඩයක් උළුප්පලා දෙන්න හපන් එකෙක් අපිට ඉන්නවාය. ඌ ගැන දන්නේ නැති එකෙක් ඉන්නවානං ඒකා යහ පාලනේ කියන්නේ මක්කද කියලාත් දන්නේ නැති එකෙක්ය. මේ අපේ එකාත් මේ පාර ලියන්නේ ගුරුවරුන් ගැනය. මදාවියා ඉන්ස්පිරේෂනල් වීඩියෝ වලට පට්ට ඇඩික්ට්ය. මූ ඒක දන්නවාද කොහෙදය. ගුරුවරු ගැන ලියවුණු ගීත අපේ සාහිත්තයේ බොහොම අල්ප වුණත් ඒ අතරිං වටිනා මිණිකැට පහක් මතුකරන්න මේකා අදත් සමත් වුණාය. දෙක පහ දෙකම මගේ ෆේවරිට් බව නොකියාම බැරිය. ගුරුවරු ගැන උඩිං කීව නිසා ආයි කියන්නේ නැතිය. 

තවත් එක දවසක් ම විතර ද..??

හැම ලබ්බටම දිනයක් නං වෙන් කොරලා තියෙනවාය. ඒ වුණාට ඒ හරහා සිද්ද වෙලා තියෙන්නේ එක්තරා සමාජ කාණ්ඩයකට එක යට තුන්සිය හැටපහේ අවධානය යොමු කිරීමය. මේ කියනා අවධානය ඒ කියනා කාණ්ඩයට යොමු වෙනවාද යන්නත් පුරස්නයක්ය. එක අතකට ලක්ෂ ගාණක් වියදං කොරලා මහ ලොකු උස්සව තියලා ඒකට ගෙන්නන දුප්පත් අම්බරුවන්ට කන්නවත් නොදී පොල් පැලයක්, ගම්මිරිස් පැලයක් විතරක් කන්න දෙන නායකයෝ ඉන්න රටක මේවා නිකම්ම නිකං ටොයිස් ය. දැනෙනා උන්ට දැනෙන්න මේ ලිපිය ලියලා තියෙනවාය. මූ නිතර නොලියනා එක ගැන බොහොම දුකයිය. සර්වාංගෙ පුරාම එබොනි කෙල්ලො හාංච්චිං දෙන හින්දා ලියන්න වෙලාවක් නැතිවා වෙන්ට ඇතිය. 

චාරිත්තරෙට වගෙයි පොත් සල්පිලට ආවෙ

ඇත්තම කියනවානං මේකිට මම වැඩිය කොමෙන්ට් නොකරන්නේ මේකිගේ ලොකු එක නිසාය. ලොකු එකය කියන්නේ අනෙක් උන්ගේ ඒවායේ මේකි වැඩිය කොමෙන්ට්ස් නොදාන නිසාය. කොහොමත් කෙල්ලෝ වැඩිය කොමෙන්ට්ස් දාලා ගණං බස්සාගන්න අකමැතිය. අනික් අතට කෙල්ලෙක්ගේ කමෙන්ටුවක් දැක්කම ඒක වටේ මැස්සො වගේ ඇහිරිලා ඒකිව පජාත කරලා දාන සැට් එකක් කාලෙකට ඉස්සර මේ අවකාසේ උන්නාය. ඒ නිසා මේකිට දොසක් කියන්ටත් බැරිය. මක්කා වුණත් මේකිගේ ලිවිල්ල දැක්කම මටත් නිකං කහනවා වගේ නිසා මගේ ලොකුකම යට කරලා මම ඒකිගේ ලොකු කමට යට වෙලා මොනා හරි කොටලා එනවාය. පොත් සල් පිලක සැනෙලි මැදි දිස්වෙන දෑ පොත් කීපයක නම් සමග හරි හරියට ගලපා අපූරු කවි පංතියක් මේකි ලියලා තියෙනවාය. මදාවියානම් දැන් පොත් කියවීමෙන් බොහොම ඈත් වෙලාය. 

පාසලේ රසකතා

ගුරු දිනය ගැන විවිධාකාර විචාර බර ගාණක් තිබුණත් වෙනස් විදිහකට ඒක සමරන්ට එකෙකුට හිතිලා වගේය. මූ බොග දාංට අරං ඕන්නං මාස හතරක් ඇතිය. ඒ වුණාට බොග් ලෝකේ හැමෝම වගේ මූ ගැන දන්නවාය. ඒ ඊනියා මඩ කල්ලියේ ක්‍රියාකාරී මෙව්වා එකෙක් වසයෙංය. ඌ මේ පාර ලියන්නේ ගුරු-ගෝල සම්බන්දතාවයේ අපූරු කතා දෙකකි. ගුරු ගෝල සබන්දතා ගැන දැන් දැන් අහංට ලැබෙන්නේ ඒ තරං සතුටුදායක එව්වා නොවුනත් ඒ කාලේ ගැන ලියවෙන කතා කියවංට මදාවියා පට්ට ලැයික්ය. මේකාගේ දෙකෙන් එක කෙසේ වෙතත් දෙකනං පට්ටෙත් පට්ටය. ගුරු ගෝල සම්බන්දතාවයක් ගැන කියවෙන මෙන්න මේ ගීතය අපි ප්‍රචාරය කොරන්නේ ඔහෙලාටත් රස විඳින්නය. 

නොනිමි ගුරුතරු

මේ දවස්වල අපේ පොදු මාත්තුරුකාවට නිවනක් නැති හැඩය. මුංදෑත් ලියලා තියෙන්නේ අතීත කාමයෙන්ය. කළු සුදු වගේම ඊස්ට්මන් වර්ණ ගුරුවරු ගැන ලියාපු ඒ ලියවිල්ලේ අන්තිමට කියවෙන කතාව මාව නිකං මෙව්වා කරලා දැම්මේය. තමංගේ දරුවා ගැන අම්මෙකුට තියෙන උණුවීම තවත් අම්මලා හත් අට දෙනෙක්ගේ ළමයි සම්බන්ධයෙන් මොන මොන විදිහට පත්තු වේදැයි දැනෙනා විට මාව හීතල වුණේ දැනට අවුරුදු විසිපහකට විතර ඉස්සර ඇඹිලිපිටිය පැත්තේ සිද්ද වුණු අපරාධයක් මතක් වෙලාය. ඒක නැවත නොවීම ගැන සතුටුය.

දැන් ඇති නේද ගැහුවා..? 

මගුල් සක්වලක් වෙච්චි අපේ අමුතු ඇටේ හැම මගුලම සැට් කොරන්නේ කැමරාවට පේන්නය. වෙන එකක් තියා තට්ටු පිට තට්ටු ගහන කේක් එක හදන්නේ රිචඩ් පීරිස් උන්නැහේය. ඒකේ කපන්න ඕනෑ තැන වැරදුනොත් හම්මට සිරි වෙලා තියෙයිය. මල් වලටත් ලක්ස ගානක් යනවාය. සේරම කොරලා අන්තිමට ලොකු ඉස්ටෝරි බුක් එකක් හදාගෙන ඕක බල බලා දෙන්නා සැනහෙනවාය. ණය ගෙවන්ටත් තියෙනවාය. ඒ මොනවා වුණත් මගුලට ඇඹරිලාම යන එකෙක්ගේ යාදින්න හද කම්පා කරවන සුළුය. ඒ අස්සේ ඌ හැතැම්ම කණුවකුත් පහුකරලාය. කොච්චර වැඩි අදික වුණත් ගිහිල්ලාම සුබ පතලා ආවේ මේ අවකාසෙ නග්ගලා ගන්නනං ලියන එකාලාව මෙව්වා කොරලා ගන්න ඕනෑ හින්දා වගේම මූ මේ අවකාසේ පවත්වාගෙන යන සුක්‍රාණුවක් රතු රුධිරාණුවක් හින්දාමය. ඇවිත් මාස හතක් විතර වුණාට මේකාත් දැන් පොරක්ය. මදාවියාත් ලබන වප් පුර පහලොස් එක දාට අවුරුද්දක් සපුරනවාය. 

පසුම්බිය

ආෆ්ටර් ලයිෆ් කියන්නේත් මදාවියාගේ ෆේවරිට් ටොපික් එකක්. බොහොම ආසාවෙන් බලපු ෆිල්ම් එකක් තියෙනවා ආර්.අයි.පී.ඩී. කියලා. ඇත්තටම මරණයෙන් පස්සේ මක්කාද වෙන්නේ කියලා අපි කවුරුත් දැනගංට ආසාය. ඒ වුණාට පොඩි කොස්සකට තියෙන්නේ ඒක දැනගනංට එක පණයන කේස් එකක් වීමය. මටත් නිකමට හිතෙන්නේ මැරෙනවා කියලා කවුරුවත් නිවන් යන්නේ නැතිය. විද්‍යාවේ කියන්නේ ශක්තිය මරන්ටවත් උපද්දන්ටවත් බැරිය කියාය. මනස කියන්නේත් ශක්තියක්ය. ඒ මක්කා වුණත් පික් පොකට් කාරයෙක්ගේ සිතිවිලි වලින් වගේම මරණය අබියසට ගිය මිනිහෙක්ගේ සිද්දියක් අල්ලාගෙන අපූරු කෙටිම කෙටි කතාවක් ගොඩනගලා තියෙනවා දැක්කාය. මේ වැඩේට කප් ගහපු ඉවානයාටත් පොඩ්ඩක් ඉරිසියා නොහිතුනොත් පුදුමය. 

යථාර්තය

ගුරු තරුව කාලෙකට පස්සෙ අපූරු පදවැල් වලාවක් අතරින් පායලා වගේ. අම්බ සංතෝසයක් දැනුනා ඒක දැකලා. මේ වගේ සුන්දර සිතිවිලි තමන්ගෙන් අකුරු කරන දරුවන්ට ගලාගෙන යංට සලස්වන්න පුළුවන්නං මේ ලෝකය බොහොම සුන්දර තැනක් වේවි. උජාරුවට උලුප්පන සෝබන වලින් පිරිච්ච මේ ලෝකයේ තියෙන නිස්සාර බව නිතර දකින එකෙක් මූ. මුල් පේලිය දැක්කම නිකංම නිකං සිංදුවක් දාලා මාරු වෙංට හදනවා කියලා හිතුනත් මම වැරදියි. දවසම දිවා රෑ නැතිව උගන්නනවා ඇති මේ දවස්වල වැඩිය නොලියන්නේ. උඹ හරියට ක්‍රිකට් වලට රොෂාන් මහානාම වගේ. උඹ නොලියන එක පාඩුවක්. 

අවුරුදු දෙකයි

තරකා ඉබ්බෙකුට අවුරුදු සීයක් වයසයි කියන්නෙ ඌ හොඳ තැන්පත් තරුණ වයසෙ. බැංකුවකට අවුරුදු සීයක් කියන්නේ බොහොම ඉස්තාවර වයසක්. බ්ලොග් එකකට අවුරුදු සීයක් පවතින්න බැරිවුණාට අවුරුදු දෙකක් කියන්නේ නාඹර තරුණ වයසක්. තමන් බ්ලොග් එක පටං ගත්තු හැටි මතක තියෙන එක යහ ලක්ෂණයක්. මේ කෙල්ල මොනවා හරි සරල දෙයක් නිදහසේ ලියන අපූරු මානවිකාවක්. සැලියුට් එකක් ගහන්නම වටිනවා. අවුරුදු දෙක පිරුණා වගේම වෙනසක් නැතිව අවුරුදු 20 ක් වුණත් රැඳී ඉන්න ලැබේවා! කෙල්ලො ලියනවා මදි හොඳටම. ඒකට පිරිමි පාර්ශවයෙත් වරදක් තියෙනවා. කොහොම හරි උඹලා තරු ගොඩක් මැද්දෙ දිලිසෙන්නෙ සුදු පාට ලස්සන තරු රටා වගේ. 

මවකගේ ප්‍රේමය

මේ තමා අර රෑට ඇහැරලා ඉන්න ජාතියෙ අනික් එකී. ලියන ඒවා වෙලාවකට මොලේ කොලොප්පං වෙනවා. විශේෂයෙන් දවස පුරාම මොලේ වෙහෙසවන අපිට ඒවා පොඩ්ඩක් ඇලජික්. ඒ වුණාට වෙලාවකට දෙනවා කනේ පාරවල් විදුලි වේගෙන්. හින්දි ටෙලි නාට්‍ය, චිත්‍රපටිවලට ඇඩික්ට් වෙච්ච අපේ කාලයේ අම්මලාට දීලා තියෙනවා රිදෙංට. ඇත්තටම මේ චරිත වල හමේ පාටට ඇයි මුං නහින්න හදන්නේ. පෙම්වතියෙගෙ චරිතෙට ලිසී වැලස්කීස් ගත්තානං කොහොමට අඬයිද මුං. 

කොහෙන්ද මේ කොණ්ඩයාට අයියෙක් අෑ

මහා ලොකුවට උඩ දාගෙන වර්ණනා කලාට මේකනං රොම්බ පිස්සු රටක් කියලා ඔප්පු වෙන්නේ මිනිහෙක්ගෙ ආත්ම ගරුත්වයටයි, පුද්ගලික නිදහසටයි, ජීවත් වීමේ අයිතියටයි කෙලින්න බලාගෙන කීදෙනෙක් ඉන්නවාද කියලා පේනකොට. වැරදි නොකරපු එකෙක් ඉන්නවානං අපරාධකාරයාට එක ගලක් ගහපල්ලා කියලා අවුරුදු දෙදාහකට විතර ඉස්සර ජේසුස් වහන්සේ කිව්වෙත් මේකම තමා. කරුමෙට ඒ කාලේ එහෙම තිබිච්ච රටවල් අද මානව අයිතිවාසිකම් අරවා මේවා හැම එකෙන්ම ඉස්සරහට ගිහිං තියෙද්දි අපේ සැට් එක වසර දෙදාහක් ආපස්සට තමා මංගච්චලා තියෙන්නෙ. අර අවුරුදු 17 කොල්ලා ඇරෙස්ට් කොරපු චෝදනාවට හරිනං මේ රටේ පිරිමි බර ගාණක් ඇරෙස්ට් කොරංට ඕනෑ...ඕ යේස්. නොමිනිසුන්ගේ කාලකන්නි සතුටට හැමදාමත් වගේ ගහපු කණේ පාරක් මේ ලිපියත් ඕං.

ගඟ නුඹට මා පෙම් කළා

කවිත් තියෙනවා. වෙලාවකට ඒවායේ කියවෙන දේවල් අපේ මානයන්ට අහුවෙන්නෙ නෑ. ඒ නිසා වැඩි විවරණ විච්චූරණ නොකර එනවා. ඒ කියලා ඒ නිර්මානය කොරන එකාගේ අඩුපාඩුවක් පෙන්නන එක හරි නෑ. අපිට දෙමල තේරෙන්නෙ නෑ කියන්නේ දෙමලාගෙ වරදක් නෙමේ අපේ වරදක්. මේකාගේ කවි හැමදාම මං කියවනවා. වෙලාවකට හොඳට වදිනවා. මේ කියන්නේ කඳුළු ගැනනම් ඇයි මදෙස නොබලා ගලා යනවා කියන්නේ. මේ කියන්නේ ගඟ ගැනනම් ඇයි නයනින් ගලා යනවා කියන්නේ. දීපිය උත්තර.

මේ වැඩේ හරිද වැරදිද?

කවදත් හරවත් දෙයක් කතා කොරන අපේ පැසුණු බුවෙක්ගේ තවත් එළ ලිපියක් කියවංට වාසනාව ලැබුණා. අපේ ඊනියා පුරවැසි සැට් එකට ඉතිං කොණ්ඩයාව එල්ලන්න ඕනි වුණාට මිලිටරි කාරයෙක් එල්ලන්න ගිහාම මලේ ඉස්මත්තටමයි නගින්නෙ. ත්‍රස්තවාදය කොයි රටකට වුණත් හිසරදයක්. ඒකට ත්‍රස්තවාදයෙන්ම උත්තර නොදී ක්ෂාන්තී ක්ෂාන්තී කිය කියා හිටියොත් අත පය හතරයි අන්තිමට බෙල්ලයි දෙකම යනවා. මේ රට ත්‍රස්තවාදයෙන් මුදාගන්න අපේ මිලිටරිය කරපු කාර්යභාරය ගැන තර්ක නෑ. ඒ වුණාට කවුරු වුණත් නිරායුධ මිනිස්සුන්ට ආයුධ වල බලය පෙන්නලා අයුතු ප්‍රයෝජන ගන්නවානං උන් කලුවර කාමරේක බැඳලා දාන එක කෝකටත් හොඳා. අධිකරණ පද්ධතිය ගැන ඉතිං.... එක්කො ඕන්නෑ. නිකං මොකටද ඇස් බී කාපු පරිප්පුව මාත කන්නෙ.

ස්විට්සර්ලන්තයේ දී ආ මංගල යෝජනාව

මේ අපූරු සුන්දර රට දාලා වෙන රටකට යන්න හිත හදාගන්න බැරි දැනටමත් තියෙන බැඳීම් හින්දා. මොනවා වුණත් ළමයින්ටනං උගන්නලා එළවන්න හිතෙනවා. ඒ වුණාට මටං ගොඩක් කළගුණ සලකන්න තියෙන නිසා යන්න වෙන්නෙ නෑ. රට පැනලා ගල්වෙන්නනං එකම හේතුව සල්ලි. සල්ලි කියන්නෙ ජීවිතේ නෙමෙයි තමයි. ඒ වුනාට හැමදේම නෙමේ.

*******************************

කොයි දේ වුණත් ඕනිවට වඩා දික් වුණාම පොඩි නැමෙන ගතියක් අවුලක් තියෙනවා. ඒ හිංදා අදට මේ ඇති. පොඩි කයියයක් දාලම යන්නං. නැහ්නං හරි නෑනෙ.

෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴

ගොනා - 03 හෙවත් ගොනාගෙ ....

නාඹර වයසේ පසුවූ ශ්‍රී - නාත් අයියා

දියර කිරෙන් රට නාවන- ව්‍යවසායකයා

කිරි සපයන තවත් ළඳක් - කිට්ටුව හිටියා

ඇයගේ නම දාමු දැනට - වනිතක්ක කියා

වනිතක්කට කොටන්නටයි - මූ කැරකෙන්නේ

ඒ වුණාට තාමත් නෑ - වැඩේ සෙට් වුනේ

දවස පුරා මේ ගැනමයි - හිතින් ලතවුණේ

ඔය අතරේ හැන්දෑවක - පොටක් පෑදුනේ

වනිතක්කට මුදල් හදිසි-යක් ඇතිවීලා

ආවානොවැ ශ්‍රී නාත් අයි-යාව සොයාලා

තමන්ගෙ ඒ උවමනාව - ඔහුට කියාලා

උදව් කරන්නැයි කිව්වා - ඔමරි දමාලා

දෙන දෙයියෝ දෙනවානොවැ - ටොකුද ඇන ඇන... (ඇදපියව් මෙතනදි)

ගෙට ඇවිදින් වාසනාව - දෙයියො දුන් පින...

මිටෙන් ඇරිය කුරුල්ල වගෙ - ගෙතුලට යනවා

පිල්කඩ උඩ වනිතක්කා - බලා ඉන්නවා

කාමරයේ ජනේලයෙන් - වත්ත පේනවා

වත්ත පහල හරි අපූරු - ගේමක් යනවා

ශ්‍රී නාත් අයියාට අයිති - ලොකුම ලොකු ගොනා 

වැස්සියෙකුගෙ පිටේ නැගල - පාරු පදිනවා

සල්ලිත් අරගෙන අදහස - හිතට ගන්නවා

එලියට ඇවිදින් වනිතට - කතා කරනවා

වත්ත පහල වෙන සිද්දිය - පෙන්නා දෙනවා

ඒ ගමන්ම හූල්ලලා - මෙහෙම කියනවා

අර ගොනාට තියෙනා සැප - මේ මට නෑනේ

මට ඔය ටික කරන්න කිසි - විදිහත් නෑනේ

වනිතක්කට ගොනා හැරෙන - පැත්ත දැනෙනවා

ගස්සාලා මෙහෙම කියා - යන්නම යනවා

මොකදෑ ඒ ටික කරන්න - විදිහක් නැත්තේ

ඔහේගෙ එළදෙනනෙ, කරන-එක නොවැ ඇත්තේ

෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴෴

මේ කතාව පහල දාන්නෙ ලොකු කමකට නෙමේ. මේකත් එක්තරා ගේමක් නිසා ප්‍රමාදයන් අතපසු වීම් පිළිබඳ අමනාප නොවන්න කියන පණිවිඩය එක්ක.

Young Bill was courting Mabel, who lived on an adjoining farm out west in cattle country. One evening, as they were sitting on Bill's porch watching the sun go down over the hills, Bill spied his prize bull fucking one of his cows. He sighed in contentment at this idyllic rural scene and figured the omens were right for him to put the hard word on Mabel. He leaned in close and whispered in her ear, "Mabel, I'd sure like to be doing what that bull is doing." "Well then, why don't you? "Mabel whispered back. "It is YOUR cow."